Golfiño contra maruxía

Acuso lerias de vella dun tempo a esta parte.
É a vida sedentaria do costume de ser un.

Eu.
Que leria co eu.
Moi. I and I in the sky.
Todos os poetas (e máis se son galegos)
din…. Eu…
Eu na nada… eu no baleiro…
Eus mesturados con tis… ti na nada….
Ti no baleiro.
Cegos a golpe de diccionario.

Eu nunca fun quen.

Achégase un verán que non arrecende a toxo.
Pero non son quen de dicir que sexa malo,
non atopo a excusa torturada para poñerme a chorar
ou a cantar aos heroes ou a escoitar fados.

Xa non necesito importancias, nin motivos:
a vida é sinxelamente o que tiña que ser.

Fago outras cousas de urxencia máis física,
sen o meta, sen prásticos deslumbrantes
de respiración asistida.
I está ben.


Fago o amor, viaxo no metro e teño un gato.

Xa non escribo.

I está ben.